محمدمهدی سیار
.
امام ، رو به رهایی … عمامه روی زمین
قیامتی شد – بعد از اقامه – روی زمین
.
خطوط آخر نهج البلاغه ریخت به خاک
چکید خون خدا در ادامه روی زمین …
.
خودت بگو ، به که دل خوش کنند بعد از تو
گرسنگان ” حجاز ” و ” یمامه ” روی زمین *
.
زمان به خواب ببیند که باز امیرانی
رقم زنند به رسم تو نامه روی زمین :
.
” مرا بس است همین یک دو قرص نان ز جهان
مرا بس است همین یک دو جامه روی زمین … ” **
.
تو رفته ای و زمین مانده است و ما اینک
و میزهای پُر از بخشنامه … روی زمین !
.
.
.
*هیهات اگر طمع ، مرا به گزیدن خوردنی ها کشاند ، در حالی که شاید در حجاز یا یمامه گرسنه ای حسرت گرده نانی برد و یا وعده ای سیر نخورد. ” ( نهج البلاغه ، نامه ی ۴۵ )
** ” بدانید که امام شما از دنیایش به دو جامه ی فرسوده و دو قرص نان بسنده کرده است ” ( نهج البلاغه ، نامه ی ۴۵ )
برای حمایت از خیمه کلیک کنید