علیرضا احرامیان پور

.

اینان کم از دو لاله ی احمر که نیستند
از یاوران خوب تو کم تر که نیستند

.
هر چند نور چشم من اما عزیز تر
از حنجر بریده ی اصغر که نیستند

.
هر چند سرو قامت آن ها قیامت است
هرگز به دلربایی اکبر که نیستند

.
گیرم شهید گشته ، فدای تو می شوند
در کربلا سیاهی لشگر که نیستند

.
با آن چه مادر از سفر شام گفته بود
در پیچ و تاب و حادثه ، بهتر که نیستند

.

.

.