محمد قاسمی
.
سال نو می شود امّا دل من غمگین است
غم مادر به خداوند غمی سنگین است
.
چند وقتی ست که بیگانه شدم با شادی !
اشک می ریزم و این گریه مرا تسکین است
.
باز هم داغ دل سوخته ام تازه شده
پس عجب نیست اگر پیرُهنم مشکین است
.
نقل و شیرینی نوروز به کامم تلخ است
شوری اشک ولی در غم او شیرین است
.
بستری سرخ و سفید است ، تنی زرد و کبود
آه از این سفره که امسال چنین رنگین است !!!
.
چهره ی فاطمه نیلی شده ، پس خُرده مگیر
اگر ای شیخ سر و صورت من خونین است
.
” من اگر جاهل گمراهم اگر اهل طریق
کعبه ام خانه ی زهراست همینم دین است “
.
.
.
برای حمایت از خیمه کلیک کنید
