علی اکبر لطیفیان 

.

شیرش حلال آنکه مرا خاک پاش کرد
نانش حلال آنکه مرا مبتلاش کرد

.

هر آنچه می دهد کرمش کم نمی شود
باید کریم بلکه کرم را گداش کرد

.

پایم اگر به سمت جهنم نمی رود
دستم توسلی به ضریح عباش کرد

.

موسی و خضر و یوسف و عیسی به جای خود
هنگام مشکلات ، نبی هم صداش کرد

.

تصویر اوست عکس تمام پیمبران
او را خداش آینه ی انبیاش کرد

.

کعبه برای آمدنش بود نه طواف
پس کعبه را برای قدومش بناش کرد

.

خیلی گره زدند به اسلام باز کرد
هر آنچه کرد پنجه ی مشکل گشاش کرد

.

در کودکی ش نیز علی مرد جنگ بود
پس ذوالفقار نیست اگر لافتی ش کرد

.

در آستان یک نخ عمامه ی سرش
باید تمام خلق جهان را فداش کرد

.

رد می شد از محله ی ما دلدل علی
افتاد سنگ زیر سم او ، طلاش کرد

.

.

.