عمری ثنای حضرت معصومه کردم
خود را گدای حضرت معصومه کردم
.
گر سر فدای حضرت معصومه کردم
نذر هوای حضرت معصومه کردم
.
من بر ضریحش بستم از گریه دخیلی
یا فاطمه روز قیامت ، اشفعی لی
.
در صحن تو جارو کشیدن آرزوم است
دور و بر گنبد پریدن آرزوم است
.
سمت حرم با سر دویدن آروزم است
بر آستان بوسی رسیدن آرزوم است
.
عمری ست که عرض ارادت کردم اینجا
آل محمّد را زیارت کردم اینجا
.
شکر خدا که با حرم انسم مُدام است
اینجا برایم بهتر از دارالسّلام است
.
دنیای بی معصومه ، نوکر را حرام است
بی شک بدون لطف تو کارم تمام است
.
شکر خدا جزئی از این منظومه هستم
نان و نمک پرورده ی معصومه هستم
.
جانم فدای این همه لطف و عطایت
جانم فدای دردهایت غصّه هایت
.
جانم فدای گریه های بی صدایت
جانم فدای ناله ی جانم رضایت
.
رفتی و بیت النّور ما بیت العزا شد
قم در عزایت مثل دشت کربلا شد
.
دیدند زن های قمی چشم ترت را
خالی نکردند از جفا دور و برت را
.
ضجّه زدند و ناله های آخرت را …
امّا مدینه ، آه ، مردم مادرت را …
.
بر داغ مُحسن مبتلا کردند و رفتند
با سینه ی زخمی رها کردند و رفتند
.
زهراست بانویی که بازویش شکسته
پشت در افتاده ست و پهلویش شکسته
.
رویش شده نیلی و ابرویش شکسته
تصویر هم در چشم کم سویش شکسته
.
امشب اگر ذکر لبم ای وای زهراست
آخر دم معصومه هم ای وای زهراست
.
.
.
محمد قاسمی
.
۱۳۹۳-۱۱-۱۰
.
برای حمایت از خیمه کلیک کنید
