همسایه سایه ات به سرم مستدام باد

***

همسایه سایه ات به سرم مستدام باد

لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

.

وقتی انیس لحظه ی تنهایی ام توئی

تنها دلیل این که من اینجایی ام توئی

.

هر شب دلم قدم به قدم می کشد مرا

بی اختیار سمت حرم می کشد مرا

.

با شور شهر فاصله دارم کنار تو

احساس وصل می کند آدم کنار تو

.

حالی نگفتنی به دلم دست می دهد

در هر نماز مسجد اعظم کنار تو

.

با زمزم نگاه دمادم هزار شمع

روشن کننند هاجر و مریم کنار تو

.

تا آسمان خویش مرا با خودت ببر

از آفتاب رد شده شبنم کنار تو

.

در این حریم ، سینه زدن چیز دیگری ست

خونین تر است ماه محرم کنار تو

.

ما در کنار صحن شما تربیت شدیم

داریم افتخار که همشهری ات شدیم

.

ما با تو در پناه تو آرام می شویم

وقتی که با ملائکه همگام می شویم

.

بانو ! تمام کشور ما خاک زیر پات

مردان شهر نوکر و زن ها کنیزهات

.

زیباترین خاطره هامان نگفتنی ست

تصویر صحن خلوت و باران نگفتنی ست

.

باران میان مرمر آیینه دیدنی ست

این صحنه در برابر آیینه دیدنی ست

.

مرغ خیال سمت حریمت پریده است

یعنی به اوج عشق همین جا رسیده است

.

خوشبخت قوم طایفه ، ما مردم قمیم

جاروکشان خواهر خورشید هشتمیم

.

اعجاز این ضریح که همواره بی حد است

چیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است

.

من روی حرف های خود اصرار می کنم

در مثنوی و در غزل اقرار می کنم

.

ما در کنار دختر موسی نشسته ایم

عمری ست محو او به تماشا نشسته ایم

.

اینجا کویر داغ و نمک زار شور نیست

ما رو به روی پهنه ی دریا نشسته ایم

.

قم سال هاست با نفسش زنده مانده است

باور کنید پیش مسیحا نشسته ایم

.

بوی مدینه می وزد از شهر ما ، بیا

ما در جوار حضرت زهرا نشسته ایم

.

از ما به جز بدی که ندیدی ببخشمان

از دست ما چه ها که کشیدی ببخشمان

.

من هم دلیل حسرت افلاک می شوم

روزی که زیر پای شما خاک می شوم …

.

.

.

سید حمیدرضا برقعی

.