آفتابید و من غبارمتان

***

آفتابید و من غبارمتان

مثل گردی که بی قرارمتان

.

اتفاقی اسیرتان نشدم

روزگاری ست که دچارمتان

.

با وجودی که این دلم ، دل نیست

به خدا باز دوست دارمتان

.

به شما سجده می کنم وقتی

روی سجّاده می گذارمتان

.

ای حریران فاطمه ، حتی

با پر قو نمی نگارمتان

.

کاش می شد به جای نی روی

چشم گلدانیم بکارمتان

.

بچه های محله ی بالا

به خداوند می سپارمتان

.

.

.

علی اکبر لطیفیان

.