آمدم ای شاه پناهم بده

خط امانی ز گناهم بده

.

ای حرمت ملجأ درماندگان

دور مران از در و راهم بده

.

ای گل بی‌ خار گلستان عشق

قرب مکانی چو گیاهم بده

.

لایق وصل تو که من نیستم

اذن به یک لحظه نگاهم بده

.

ای که حریمت مَثل کهرباست

شوق و سبک خیزی کاهم بده

.

تا که ز عشق تو گدازم چو شمع

گرمی جان‌ سوز به آهم بده

.

لشکر شیطان به کمین منند

بی‌ کسم ای شاه پناهم بده

.

از صف مژگان نگهی کن به من

با نظری یار و سپاهم بده

.

در شب اول که به قبرم نهند

 نور بدان شام سیاهم بده

.

ای که عطابخش همه عالمی

جمله حاجات مرا هم بده

.

آن چه صلاح است برای ” حسان “

از تو اگر هم که نخواهم بده

.

.

.

استاد حبیب الله چایچیان

.