از چشم شور شهر کوفه آخرش افتاد
در کوچه اوّل پیکرش بعدش سرش افتاد

.

بالش به عشق مادر ارباب در آتش
اوّل به شدّت سوخت و بعدش پرش افتاد

.

دندان ارباب دو عالم ریخت بین طشت
دندان مسلم چون ز روی منبرش افتاد

.

با این که می لرزید از فردای زینب ها
لرزه به کوفه از دمِ ” یا حیدرش ” افتاد

.

” روز نُهُم ” مسلم اسیر خدعه هاشان شد *
” روز دهم ” هم زیر سُم ها دخترش افتاد **

.

شکر خدا او زودتر از بچّه هایش رفت
ارباب ما که پیش جسم اکبرش افتاد

.

کوفه میای مسلمش را بیشتر حس کرد
چشمش که بر حلق علی اصغرش افتاد

.

از اسب خود افتاد وقتی در دل گودال
در خیمه با صورت گمانم خواهرش افتاد

.

.

.

محمد فردوسی

.

* نهم ذی الحجه شهادت حضرت مسلم
** دهم محّرم شهادت حمیده خاتون دختر مسلم

.