السلام ای آفتاب آسمان داد و دین

 سایه ی لطف خدا ، سررشته ی حبل المتین

.

 حاکم روز قیامت ، قاسم نار و جنان

 وارث تخت شریعت ، مصطفی را جانشین

.

 چار دفتر را معلّم ، نُه فلک را پادشاه

 هفت دوزخ را قسیم و هشت جنّت را امین

.

 گفته در هر مجلسی وصف کمالت مصطفی

 در کلامُ الله مدّاح تو رب العالمین

.

 تاجدار انّما ، مسند نشین لافتی

 کاشف سرّ خدا ، یعنی امیرالمؤمنین

.

 در حدیث لَحمُک لَحْمی ؛ قرینِ مصطفی

 ای مثال مصطفی در آفرینش بی قرین

.

 آفریدت حضرت ایزد به نور پاک خود

 تو ز نور ایزد و آدم بود از ماء و طین

.

 عالِم عالَم تویی ، اعلم رسول الله بود

 گر کسی باشد به علمت هم رسول الله بود

.

 ای ز یزدان آمده بهر تو شمشیر و فرس

 نامده با تو مقابل روز میدان هیچ کس

.

 بهر نفس خویشتن هرگز نکرده هیچ کار

 بی رضای حضرت حق برنیاورده نفس

.

 داده پیغمبر تو را دختر به فرمان خدا

 کوری چشم خسان ؛ این رتبه ی عالیت بس

.

 هرگه آمد یادم از آب فرات کربلا

 بهر فرزند تو شد هر دیده ام رود ارس

.

 از سر اخلاص پا در گلشن جنّت نهد

 آنکه در محشر به دامان تو دارد دسترس

.

 پا نهادم بر سر هستی گذشتم از هوا

 بر سر من نیست غیر آستان بوست هوس

.

 گفته در شأن تو و شمشیر تیزت کردگار

 لافتی الا علی لاسیف الا ذوالفقار

.

 ای ز رویت روشنی خورشید انور یافته

 رفعت از خاک درت چرخ منوّر یافته

.

 دیده هر کس آفتاب عارضت را یک نظر

 پیش او خورشید را از ذرّه کمتر یافته

.

 کرده هر کس بر سر کویت گدایی اختیار

 پادشاهی بر شهنشاهان کشور یافته

.

 می فشاند پیش پای دوستانت نقد جان

 هر که از گنج وفا دل را توانگر یافته

.

 درّی از دریای عصمت داده پیغمبر تو را

 زان دَر دریای عصمت این دو گوهر یافته

.

 حضرت خیرُالوَری یعنی نبی از جبرئیل

 نام آن شهزاده ها شبیر و شُبَّر یافته

.

 بر سر هر کس رسیده گردی از پای شما

 مُلکتِ فغفورِ چین و تاج قیصر یافته

.

 گر نبودی صولت تیغ تو ای عالی نسب

 نه عجم دینِ محمد برگزیدی ، نه عرب

.

 ای نبوده جز تو یار و همزبان مصطفی

 مصطفی آمد تو را جان و تو جان مصطفی

.

 دین و دانش چون ز بعد مصطفی قایم به توست

 بر تو نازد روز و شب ؛ روح روان مصطفی

.

 بوستان مصطفی را چون تو نبود گلشنی

 ای دو فرزندِ تو سرو بوستان مصطفی

.

 روشنی ده خانه ی بخت مرا از روی مهر

 ای رخ ماهت چراغ خاندان مصطفی

.

 ای به صورت ؛ آفتاب آسمان لُوْ کشِف

 وی به سیرت ؛ محرم راز نهان مصطفی

.

 بر تو ظاهر گشت علم اولین و آخرین

 تا دهان خود نهادی بر دهان مصطفی

.

 تا به کی این دیده ها ریزند خون بر روی من

 خاکسار این سرِ کویم نظر کن سوی من

.

 ای سرِ من خاک پایت ، یا امیرالمؤمنین

 جان شیرینم فدایت ، یا امیرالمؤمنین

.

 گشته روشن اهل معنی را که بی شک در کلام

 کرده مداحی خدایت ، یا امیرالمؤمنین

.

 چون که مدّاحت خدا و جبرییل و مصطفاست

 من چه گویم در ثنایت ، یا امیرالمؤمنین

.

 هست شاهان جهان را سرفراز از روی عجز

 بر در دولت سرایت ، یا امیرالمؤمنین

.

 صد هزاران حاتم طایی به هنگام عطا

 کرده نام خود گدایت ، یا امیرالمؤمنین

.

 می کند پرواز هرگه می کنم یاد نجف

 مرغ روحم در هوایت ، یا امیرالمؤمنین

.

 روزیم گردان که بر خاک نجف مالم جبین

 رخ نهم بر خاک پایت ، یا امیرالمؤمنین

.

 جز محمد نیست آگه هیچ کس کار تو را

 کس به غیر از حق نداند قدر مقدار تو را

.

 ای که نور مهر و مه از شمع ایوان شماست

 گردش سیاره و گردون به فرمان شماست

.

 گنبد فیروزه ی گردون بدین رفعت که هست

 گوشه ای باشد که از کنج شبستان شماست

.

 با همه عزت که رضوان راست در باغ بهشت

 آبروی او زخاک پای دربان شماست

.

 ابر فیض از بحر احسان شما بارنده شد

 هرچه بر روی زمین روید ، زاحسان شماست

.

 خوشه چین خرمن کاشی است از روی خلوص

 عرفی مدّاح کز خیل غلامان شماست

.

 یکره از روی عنایت جانب او بنگرید

 کان غلام قنبر و مقداد و سلمان شماست

.

 آمده از درد عصیان جان شیرینم به لب

 درد بی درمان من موقوف درمان شماست

.

 چون توانم درد خود پنهان ز جانان داشتن

 از طبیب خویش نتوان راز پنهان داشتن

.

 شد به یمن مقدمت خاک نجف دارالسلام

 در مراتب برتر از گردون شده عالی مقام

.

 سجده ی بیت الحرامش واجب از امر خداست

 سجده ی واجب کند بر درگهت بیت الحرام

.

 مهر و مه مالند رو بر درگهت هر روز و شب

 آسمان گردد به گرد بارگاهت صبح و شام

.

 قدسیان گردند گرد روضه ات بهر طواف

 این سخن گویند هر ساعت ز روی احترام

.

 نه همین در شأن تو یوفون بالنذر آمده

 هَلْ اتی و اِنَّما مدح تو باشد در کلام

.

 کار دین را ای به بازوی ولایت ساخته

 ناتمامان جهان را کرده شمشیرت تمام

.

 فرق ما و خاک پای دوستانت هر نفس

 دست ما و دامنت روز قیامت یا امام

.

 وقت مردن دوستانش را رسد از حور عین

 دم به دم آواز طِبْتُم فادِخُلوها خالِدین

.

.

.

ملا عرفی شیرازی 

.