.

 ای ابد پیوسته ، بانوی ازل

فاطمه ای آفتاب لم یزل

.

ای تجلی خدا در چشم ” اَب “

وی تو تفسیر خطاب وجه رب

.

ای تو گنج مخفی پروردگار

وی امانت بر امین کردگار

.

تو همان آیینه ای که مرتضی

در رخت می دید خود را با خدا

.

ذره ی گردی تو را بر آستان

.

چرخ ها با چرخ نیلی خورده ایم

با تو در آن کوچه سیلی خورده ایم

.

وقتی سرت را روی بالش می گذاری

دلشوره دارم که دوباره برنداری

.

آنقدر تمرین می کنی با دست هایت

تا شانه را یک مرتبه بالا بیاری

.

بگذار گیسویم به حال خویش باشد

اصلا بیا و فرض کن دختر نداری

.

.

.