سیدمحمد جواد شرافت

.
ای تا همیشه مطلع الانوار لبخندت
آیینه در آیینه شد تکرار لبخندت

.

جان پدر را تا بهشتی غرق گل می برد
در لحظه های روشن دیدار لبخندت

.

لبریز بود از مادری لبریز چشمانت
سرشار بود از عاطفه سرشار لبخندت

.

نه سال در دنیای حیدر صبح و ظهر و شب
تکرار شد تکرار شد تکرار لبخندت

.

با گردش دستاس خیر و نور می پاشید
بر هرچه صحرا هرچه گندمزار لبخندت

.

از روزه ی بی نان و بی خرما چه شیرین تر
وقتی که باشد لحظه ی افطار لبخندت

.

اما چرا این روزها دیگر نمی خندی
اما چرا این روزهای تار لبخندت .‌..

.

مثل گلی توفان زده پژمرد ، پرپر شد
بعد از پدر بعد از در و دیوار لبخندت

.

این روز های آخری یک بار خندیدی
اما چه تلخ است آه تلخ این بار لبخندت

.

با چشم های خسته تا تابوت را دیدی
بر چشم های فضه شد آوار لبخندت

.

مادر جهان ما یتیم عشق و احساس است
قدری بخند ای مهربان بگذار لبخندت …

.

چادر نماز دخترم از یاس لبریز است
تابیده بر این چادر گلدار لبخندت

.

.

.