ای شوق پابرهنه که نامت مسافر است

***

ای شوق پابرهنه که نامت مسافر است

این تاول است در کف پا یا جواهر است

.

راهی شدی به سمت رسیدن به اصل خویش

دور از نگاه شهر که فکر ظواهر است

.

دل های شست و شو شده و پاک بی شمار

چشمی که تر نگشته در این جاده نادر است

.

سیر است گرچه چشم و دلت از کرامتش

در این مسیر سفره ی افطار حاضر است

.

وقتی که در نگاه تو مقصد حرم شود

پاگیر جاده می شود آن دل که عابر است

.

با آب و تاب سینه زنان گرم قل قل است

کتری آب جوش که در اصل شاعر است

.

فنجان لب طلا پر و خالی که می شود

هر بار گفته ام نکند چای آخر است

.

.

.

میثم داوودی

.