.

باز کن در ، منم منم یارب

عبد آلوده دامنم یارب

.

دلم آلوده است و با این حال

حرف دل با تو می زنم یارب

.

بهترین میزبان تو هستی تو

بدترین میهمان منم یارب

.

با تو پیوند دوستی بستم

گر چه با خویش دشمنم یارب

.

گر چه صد بار توبه بشکستم

باز هم توبه می کنم یارب

.

کرمی کن بگیر دستم را

که دگر توبه نشکنم یارب

.

کاش پیش از گنه روان می شد

روح از غالب تنم یارب

.

به کدامین گنه کنم اقرار

که بود روی گفتنم یارب

.

معصیت ها چو مار پیچیدند

همه بر دور گردنم یارب

.

آه از آن لحظه ای که می گردد

خانه ی گور مسکنم یارب

.

با همه تیره روزی اَم چون شمع

از شرار تو روشنم یارب

.

خارهای گنه به مهر علی

گشته خوشتر ز گلشنم یارب

.

” میثمم ” جز به خاک پای علی

سر به جایی نیفکنم یارب

.

.

.