با زبانی پر گلایه مقتلم تحریر شد
آیه های غربت من یک به یک تفسیر شد

.

تو غریب کربلا و من غریب شهر شام
ماجرای غربتم مثل تو عالمگیر شد

.

من نگفتم بی تو می میرم بیا حالا ببین
تازه خواب کودکی هایم دگر تعبیر شد

.

پینه های لای انگشتان من را دیده ای ؟
ای دل آرامم کجایی خواهر تو پیر شد

.

در میان این لباس کهنه روی سینه ام
ماجرای رفتن تو مثل یک تصویر شد

.

من خودم دیدم که زیر دست و پا افتاده ای
مثل آیینه تنت پاشیده و تکثیر شد

.

بین گودال آمدم هرچه صدا کردم حسین
دشمنت کف زد ، صدای ناله بی تاثیر شد

.

پیکر تو زیر نعل تازه وا می شد ز هم
پیکر من زخمی از جای غل و زنجیر شد

.

آن که برد عمامه ی تو معجر از رویم کشید
هر دو گیسوها اسیر پنجه ی تقدیر شد

.

تا نیفتی از سر نیزه به زیر دست و پا
خواستم چادر بگیرم زیر نیزه ، دیر شد

.

.

.