بی دلاورترین سپاه رسید

با تمنای فتح یک سنگر

نابرابرترین آن ها بود

اولین جنگ بعد پیغمبر

.

پیش از این راه آسمان ها بود

کوچه ای را که تنگ می کردند

نعره ها در هجوم مشعل ها

رسما اعلان جنگ می کردند

.

جای اینقدر ازدحام نبود

خاک کوچه پر از تلاطم شد

آخرین رد پای پیغمبر

بین انبوه رد پا گم شد

.

فاجعه در کمین ثانیه ها

کوچه در انتظار شیطان بود

هیچ کس جرات شروع نداشت

فقط این کار ، کار شیطان بود

.

یک نفر آمد و به جای سلام

اولین مشت را به در کوبید

این طرف یک نفر به جای زره

چادرش را به سر کشید و دوید

.

لشگر کوچه پیش دستی کرد

با لگد مرز جنگ را له کرد

صحنه ی کارزار مبهم شد

دود دهلیز خانه را مه کرد

.

با فشار اشاره ای همه ی

شاخه های نهال می شکند

در چوبی مقاوم است اما

چوب تا شد ذغال می شکند

.

آن طرف هیچ کس غریبه نبود

این طرف از همه شناخته تر

بین هُرم آشنا سوزی

میخ ها از همه گداخته تر

.

پشت آتش فشان درگاهی

خانه مثل سراب پنهان بود

آن قدر داغ شد که بر دیوار

رد خون مذاب جوشان بود

.

گردبادی شدید و غارتگر

مرکز خانه را نشانه گرفت

از همان ابر دود رنگ و غلیظ

تازه باران تازیانه گرفت

.

.

.

محمد صمیمی 

.