بی هوایش پری نمی ماند

چشم های تری نمی ماند

.

واژه ی عاشقی وسط باشد

واژه ی بهتری نمی ماند

.

تا که قم هست و هست معصومه

بی حرم مادری نمی ماند

.

بانوی ما اگر اشاره کنی

به تن ما سری نمی ماند

.

با وجود تو و امام رضا

عرصه ی محشری نمی ماند

.

یا بدون مقام خواهریت

عزت خواهری نمی ماند

.

ای کریمه ! همه فدای تواییم

گریه کن های غصه های تواییم

.

با غم و غصه آشنا بودی

مثل یک بغض بی صدا بودی

.

از همان کودکی همان اول

غرق دریای غصه ها بودی

.

زخم زنجیر و ساق پای پدر

به غم و درد مبتلا بودی

.

راهی ات کرد بغض دلتنگی

راهی دیدن رضا بودی

.

تو رسیدی به کشور ما و

مورد احترام ما بودی

.

همه گل ریختند روی سرت

گر چه از دلبرت جدا بودی

.

یادت آمد دلی که سوزان شد

خواهری را که سنگ باران شد

.

خواهری گفت اشک سهم من است

ای برادر چقدر دل شکن است

.

این که یک خواهری نگاه کند

به برادر که پاره پیرُهن است

.

بدنت را محاصره کردند

حاصلش آه ، زیر و رو شدن است

.

در همت کرده اند و می بینم

نیزه هایی که سهم یک بدن است

.

لشگر کوفه را کفن کردند

بدن تو هنوز بی کفن است

.

خواهرت می رود ولی افسوس

دلبرش روی خاک پاره تن است

.

در گلو بغض بی صدا مانده

بدنت روی خاک جا مانده

.

.

.

مسعود اصلانی

.