حاضرم غربت ببینم بیشتر اما تو نه
دربه در باشم در این کوه و کمر اما تو نه

.

حاضرم بین صدای طبل های کوفیان
محتضر باشم من از داغ پسر اما تو نه

.

حاضرم وقتی سرم خورجین به خورجین می رود
در تنور خانه باشم تا سحر اما تو نه

.

حاضرم وقتی که در بازار کوفه غلغله ست
داغ ناموسی ببینم بر جگر اما تو نه

.

حاضرم صد اسب از روی تن من رد شوند
پیکرم در خاک باشد بی سپر اما تو نه

.

.

.

سید پوریا هاشمی 

.