حسین گفتم و شد سینه بی قرار حسن

برای این که حسین است سوگوار حسن

.

محرم و صفر اندوهگین غربت او

دو چشم علقمه گریان و اشکبار حسن

.

ضریح کرببلا نقره داغ تربت او

زهیر و حر و حبیبند داغدار حسن

.

اگر چه دور و برش از حبیب ها خالی است

امام ها همه جمعند در کنار حسن

.

مزار خاکی او شد ابوترابیِ محض

از آن به بعد نجف گشت خاکسار حسن

.

عجب نباشد اگر که به روز رستاخیز

حسین فاطمه برخیزد از جوار حسن

.

برای غربت او بی قرار می گریم

شبیه شمع خیالی سر مزار حسن

.

برای داغ دو تا ماهپاره اش یا که

برای لحظه ی جانسوز احتضار حسن

.

برای روضه ی او با کنایه می خوانم

مدینه ، کوچه ، فدکنامه ، گوشواره ، حسن

.

.

.

حجت الاسلام محسن حنیفی

.