حاج محمود ژولیده

.

خواستم پر بکشم بال و پرم سوخت عمو
از غریبی تو قلب پدرم سوخت عمو

.
از عطش دم نزنم از غم تو داد کشم
خواستم مثل تو باشم جگرم سوخت عمو

.
دستی از دست ندادم که به دست آوردم
لیک در دفع بلایت سپرم سوخت عمو

.
مانده در مشت عدو گیسوی پیشانی من
آنچنان کز غضبش موی سرم سوخت عمو

.
مادرم فاطمه را چون که صدا می کردی
از رخ نیلی او چشم ترم سوخت عمو

.
چون که شمشیر و سنان بر تو هجوم آوردند
زیر این بار ز پا تا به سرم سوخت عمو

.
تنم از تیر سه شعبه به تنت دوخته شد
خیمه از همهمه ی این خبرم سوخت عمو

.

.

.