در آستان تو حس کرده ام محبّت را

و لمس کرده ام اینجا نسیم رحمت را

.

خداست شاهد عرضم که در حرم چه قَدَر

دعای نوکرتان دیده استجابت را

.

من آمدم به طواف چهارده معصوم

همیشه دیده ام این طور این زیارت را

.

به نام توست خدا پهن کرده بعد حسن

در آستان کرم ، سفره ی کرامت را

.

نوشته اند پس از فاطمه پس از زینب

دخیل معجر سبزت حیا و عصمت را

.

خدا به خواسته ی مادرت نصیبت کرد

به محض آمدنت رتبه ی شفاعت را

.

نجیب زاده ی موسی بن جعفری و خدا

به خاک پای تو انداخته ، نجابت را

.

ولیّ نعمت ایران پس از رضا هستی

که داده اند به تو شأنی از ولایت را

.

علیِّ عالیِ اعلی  ، کریمه ات خوانده ست

کسی نداشته غیر از تو این فضیلت را

.

” زیارت حرم تو زیارت طوس است “

خود رضاست که فرموده این روایت را

.

خودت بگو چه بگوید زبان الکن ما ؟

چهار امام بگویند اگر جلالت را

.

هراس نیست غلام تو را ز روز حساب

که دیده در حرمت بارها قیامت را

.

مقام خادمی ات آرزوی جبریل است

خدا نصیب کند کسب این لیاقت را

.

شقی نمی شود آن کس که زائرت بشود

چرا که روزی او می کنی سعادت را

.

اجازه هست به رسم توسل هر شب

بیان کنم دو سه تا جمله از مصیبت را

.

به رغم قم که گرفتند احترام از تو

به شام کرد تمام اهل آن جسارت را

.

تو داغ دیدی و هجران کشیدی امّا ، شکر

ندید چشم تو یک لحظه هم اسارت را

.

کباب شد جگرم تا به یاد آوردم

مخدرّات حرم در زمان غارت را

.

.

.