رضا دین پرور

.

در این حریم ذکرم ، یا رب و یا کریم است
دستم اگرچه خالی ست ، خرجیم با کریم است

.

کم می شود مگر از این سفره هر چه بردند ؟
وقتی طرف حساب شاه و گدا ، کریم است

.

بیهوده زائرانش دست کرم ندارند
هرکس شد آشنای این آشنا کریم است

.

تضمین ذکر ” یا من یعطی الکثیر ” من اوست
گرچه زیاده خواهم ، او منتها کریم است

.

با این لباس پاره ، فوراً مرا بغل کرد
من باورم نمی شد ، اینقدرها کریم است

.

نوکر غریب باشد ، مولا نمی پسندد
گفته سه جا می آیم ، آقای ما کریم است

.

اصلاً بهشت یعنی در این حرم نشستن
امروز با رضاییم ، فردا خدا کریم است

.

باب الجواد بودیم ، دیدیم کاظمینیم
باب الرضا نوشته ، ابن الرضا کریم است

.

هر جا که روضه بوده ، بالا نشسته زهرا
آن کس که برده من را ، تا کربلا کریم است

.

بردند مثل نذری ، هر عضوی از علی را
این جسم قطعه قطعه ، روی عبا کریم است

.

.

.