در خرابه دختری نشسته گریه می کند

****

در خرابه دختری نشسته گریه می کند
دل شکسته ، دست بسته ، خسته گریه می کند

.

زین واژگون کنایه از نبودن کسی است
ذوالجناح بال و پر شکسته گریه می کند

.

باز ، این چه شورش است دشت را که بعد تو
کوه هم نماز را نشسته گریه می کند

.

تاب دیدن کبودی دوباره را نداشت
آسمان که با دل شکسته گریه می کند

.

این میان دل من است شرمگین و روسیاه
در عزای بیعتی که بسته گریه می کند !

.

تازیانه ها غلاف می شود ، زنی هنوز
بر مزار کودکی نشسته گریه می کند

.

.

.

مهدی جهاندار

.