سید محمدجواد شرافت

.
دستی به پهلو دارد و دستی به دیوار
داده ست تکیه مادر هستی به دیوار

.

هر لحظه دردی تازه داغی تازه دارد
در چشم خود غم های بی اندازه دارد

.

مثل شبی تیره ست دنیای مقابل
تنها هلالی مانده از آن ماه کامل

.

گاهی که بر دیوار و در دارد نگاهی
آهی به لب می آورد از درد آهی

.

لبریز از درد است اما غرق احساس
دستی به پهلو دارد و دستی به دستاس

.

آه این نسیم با محبت ، مادرانه
دستی کشیده بر سر و بر روی خانه

.

شرمنده ی احساس او شد خانه داری
با هر نفس آه از در و دیوار جاری

.

شب ، نیمه شب خسته شکسته ، مات ، مبهوت
دستی به سر می گیرد و دستی به تابوت

.

از خانه بیرون می رود ناباورانه
جان خودش را می برد بر روی شانه

.

خورده گره با گرد غربت سرنوشتش
در خاک پنهان می شود پنهان بهشتش

.

نفسی علی … آه از دل پر درد او آه
یا لیتها … آه از دل پر درد او آه

.
این روزها دستی به سمت ذوالفقار است

.

.

.