محسن عرب خالقی

.

شاید که خواب دیده ام ، این سر خیالی است

اما نه خواب هم که بود باز هم عالی است

.

مهمان من قدم به سر چشم ما گذار

هر چند دست سفره ی این طفل خالی است

.

خون لاله های گیسویم از لطف سنگ هاست

فرش سپید تو پُر گل های قالی است

.

با من زبان سیلی شان حرف می زند

یعنی جواب هر چه بپرسم سؤالی است

.

تنها زدند و در دل خود هم نگفت کس

این کودک یتیم کدامین اهالی است

.

بابا سری شبیه عمو چند وقتی است

از روی نیزه خیره به من این حوالی است

.

عمه گرفته دست مرا راه می برد

بابا بگو به خاطر کم سن و سالی است

.

.

.