وحید قاسمی

.

شناخت چشم تر عمه این حوالی را

شناخت تک تک این قوم لاابالی را

.

چقدر خون جگر خورد مرتضی شب‌ ها

ز یادشان ببرد سفره‌ های خالی را

.

هنوز عمه برایم به گریه می‌ گوید

حکایت تو و آن فصل خشکسالی را

.

نمی‌شود که دگر سمت معجرش نروی ؟

به باد گفته‌ ام این جمله ی سؤالی را

.

عطش به جای خودش ، کعب نی به جای خودش

شکسته سنگ ملامت دل سفالی را

.

دلم برای رباب حزینه می‌ سوزد

گرفته در بغلش کودک خیالی را

.

شبیه مادرتان زخمی‌ام ، زمین گیرم

بگو چه چاره نمایم شکسته بالی را ؟

.

.

.