حامد اهورا

.

عرشیِ داغ دیده ز اهریمن پلید
ای گشته از مروت این دشت ناامید

.
بی یار مانده در دل انبوه مسلمین
اما نه شیعیان علی ، شیعه ی یزید !

.
این قدر طفره از نگه خواهرت مرو
رخصت بده که بالاخره نوبتم رسید

.
دیگر بهانه ای که نداری برای من
وقتی که خیمه خیمه شده خانه ی شهید

.
مپسند دو جوان مرا بی نصیب که
از شاهزاده سر شده ، تا عبد زر خرید

.
لختی دگر چو شمع شبستان کربلا
پروانه های خواهر خود را به خاک دید

.
خورشید بر فراز سر خود مرور کرد
هفتاد و یک کبوتر عاشق که می پرید

.

.

.