غصه ها بر روی پیشانیش چین انداخته
گریه ها از پای او را این چنین انداخته

.

مادری کرده برای بچه های فاطمه
خویش را پای امیرالمومنین انداخته

.

چار فرزند او فدای پنج تن آورده است
سفره ی نذری ست که ام البنین انداخته

.

مادر قدیسه ی لب تشنه های کربلا
گریه اش لرزه تن روح الامین انداخته

.

مادر باب الحوائج دارد از دریا گله
چون که دریا روی او را بر زمین انداخته

.

عاقبت چشم حسودی لاله اش را زخم زد
لاله عباسی او را لاله چین انداخته

.

باورش هرگز نخواهدشد عمود بی حیا
پهلوان شهر را از روی زین انداخته

.

او شنیده زینبش افتاده روی خاک ها
یک نظر بر ساقی نیزه نشین انداخته

.

شرمسارش بوده ساقی ، چون که دیده خواهرش
پوشیه بر صورتش با آستین انداخته

.

.

.

حجت الاسلام محسن حنیفی

.