غیر از این در ، خواهش احسان نمی آید به کار
التماس از دست این و آن نمی آید به کار
.
اهل تعارف نیستم جان قابل تعارف که نیست
محضر معشوق حتی جان نمی آید به کار
.
یا که کشکول گدایی یا وبال گردن است
گر نباشد دست بر دامان نمی‌آید به کار
.
بی‌سر و سامان شدن سیر و سلوک عاشق است
طالب دل را سر و سامان نمی آید به کار
.
خلوت یک کنج یوسف را عزیز مصر کرد
بی گناهان را چرا زندان نمی آید به کار
.
کار ؛ کار پنجه مشگل گشای مرتضاست
این گره طوری ست که دندان نمی آید به کار
.
کوفه هم ویرانه بود اول ؛ علی آباد کرد
چه کسی گفته دل ویران نمی آید به کار
.
دوستانت خاک را این قدر ارزش داده اند
ورنه بی کنعانیان کنعان نمی آید به کار
.
لطف کن قلاده ام را گوشه ی صحنت ببند
در نجف غیر از سگ دربان نمی آید به کار
.
.
.
در میان بی قراری ها قرار آمد به دست
روزى راز و نیاز از حال زار آمد به دست
.
روز هجران می کشیم و شب تقاضا می شویم
از خروش عاشقان لیل و نهار آمد به دست
.
نیستم گرچه کلیم الله اما در نجف
فرصت گفتار با پروردگار آمد به دست
.
هرچه را بخشید می ریزم به پای فاطمه
خرج یارش می کنم هر چه ز یار آمد به دست
.
خار را با مهر تو چیدیم گل برداشت شد
گل بدون مهر تو چیدیم خار آمد به دست
.
گفت خالق بعد از این تو خلق کن گفتی به چشم
چشم باز و بسته کردی روزگار آمد به دست
.
ابرویت مثل کمان خم شد ولی شمشیر شد
بعد از آن لا سیف الا ذوالفقار آمد به دست
.
کعبه شد شأن نزولت پس تو رب الکعبه ای
این چنین شد که طواف هفت بار آمد به دست
.
.
.
گاه شد مظهر خدا و گاه شد مظهر علی
من علی را در خدا دیدم خدا را در علی
.
روز اول از خودش یک نور واحد خلق کرد
نیم آن شد مصطفی و نیمه ی دیگر علی
.
این سر قرآن علی و آن سر قرآن علی
حق کتابی را فرستاده ست سرتاسر علی
.
می نویسم از ازل ظاهر علی باطن علی
می نویسم تا ابد اول علی آخر علی
.
ظاهرش این بود در معراج ، الله و رسول
بود اما باطناً ، الله ، پیغمبر ، علی
.
او خودش جای خودش نامش چنان مشکل گشاست
که شفاعت می کند فردای محشر هر علی
.
یا ابا آدم ! ابا شبر ! ابا زینب ! علی !
همسر زهرا على ، داماد پیغمبر علی
.
شهریار و شهسوار و بنده ی پروردگار
حضرت دُلدُل سوار و خواجه ی قنبر علی
.
انبیاء دست توسل بر عبایش داشتند
انبیا هرچند بالایند بالاتر علی
.
.
.
گر زبانزد هست گرمای بیابان نجف
می دمد خورشید از چاک گریبان نجف
.
سفره ی مولاست گر پهن است هر جا سفره ای
عرش هم باشیم اگر هستیم مهمان نجف
.
دور تا دور حرم زوزه کشیدن کار ماست
می شود نوح نبی وقتی نگهبان نجف
.
آرزوی دیدن جنت نکردم هیچ وقت
من خوشم با دیدن ریگ بیابان نجف
.
نیست مدیون کسی الا علی و فاطمه
هر کسی که رفت زیر دین ایوان نجف
.
به قنوت ما نمی آید عقیق هیچ جا
می خرم انگشتر از ملک سلیمان نجف
.
ما سر و جانی بدهکار بتول و حیدریم
سر به قربان مدینه جان به قربان نجف
.
رزق آب و نان ما دست حسین است و علی
سال ها خوردیم آب کربلا نان نجف
.
نیمه ی ماه رجب از راه دارد می رسد
کربلای ما چه شد دستم به دامان نجف
.
.
.
علی اکبر لطیفیان
.
برای حمایت از خیمه کلیک کنید
