علیرضا لک

.

لحظه ای دنیا ندیده آرمیدن های من

سوخته از دست غم بال تپیدن های من

.

می رسم تا کربلا با محمل بارانی ام

بوی رفتن می دهد حتی رسیدن های من

.

نیزه و شمشیر ها آماده ی مهمانی اند

وای از گودال و وای از داغ دیدن های من

.

سایه ام پیدا نبود عمری ولی اینجا ببین

از حرم تا قتلگاه تو دویدن های من

.

یادگار مادرم ! آن روز می آید چه زود

از ضریح حنجر تو بوسه چیدن های من

.

با همه می آیم و تنها از اینجا می روم

مُردنم آسان تر از این دل بریدن های من

.

داغ ها را یک تنه تا به قیامت می برم

می روی بر نیزه می بینی خمیدن های من

.

.

.