محمدرضا سهرابی نژاد 

.

نی زار جهان ٬ ارزش تسخیر ندارد

روباه زیاد است در آن ٬ شیر ندارد

.

ای شیر خدا ! خصم تو روبه صفتان اند

روباه ٬ جز اندیشه ی تزویر ندارد

.

گویند بشر پنج گل از دست تو بویید

این خواب خوشی بود که تعبیر ندارد

.

بردم مس دل را به نجف ٬ زر شد و برگشت

چون چشم تو کس قدرت اکسیر ندارد

.

هر دل که نشد خانه ی مهر تو ٬ خراب است

آباد نمی گردد و تعمیر ندارد

.

هر کس که تو را داشت به مرشد چه نیازش

نازم به ” اویس قرنی ” پیر ندارد

.

هر کس که تو را داشت به فردای قیامت

در پای دلش ناله ی زنجیر ندارد

.

این مام زمین چون تو نزایید و نزاید

حکم ابدی ردخور و تفسیر ندارد

.

چشمان جهان چون تو جوانمرد ندیده است

در حافظه ٬ چون تیغ تو ٬ شمشیر ندارد

.

دیدیم ز نقاش ازل ٬ نقش ٬ فراوان

در دفتر خود مثل تو ٬ تصویر ندارد

.

گویند که آن خطه بهشت است ولیکن

لطفی که نجف دارد ٬ کشمیر ندارد !

.

.

.