هر بلایی سرم آمد به فدای سر تو

به فدای پر قنداق علی اصغر تو

.

می زنم دست روی دست چه کاری کردم
با چه رویی بشوم رو به رو با مادر تو

.

حاضرم بر سر بازار به خیرات روم

ننشیند پر خاکی به سر خواهر تو

.

بر سر من ، همه تفریح کنان سنگ زدند

وای بر صورت چون برگ گل دختر تو

.

از همین جا همه تقسیم غنائم کردند

در کمینند به تاراج برند لشگر تو

.

ترسم این است که گرفتار شوی در گودال

می شود با نوک نیزه زیر و رو پیکر تو

.

هر تکانی که سرت بر سر نیزه بخورد

باز تر می شود این پاره گی حنجر تو

.

در دل کوفه بود بغض علی پس بردار
یک عبایی که بود کاشانه ی اکبر تو

.

.

.

قاسم نعمتی

.