حسین ایزدی

.

هر که از عاشقی خبر دارد
در دلش میل ترک سر دارد

.
آن که از نسل حیدر و زهراست
شوق پرواز بیشتر دارد

.
کربلا جای پر کشیدن هاست
قاسم از راز آن خبر دارد

.
رنگ و بوی حسین دارداو

هم نشینی گل اثر دارد

.
سیزده ساله است و با این حال
جگری مثل شیر نر دارد

.
ذکر احلی من العسل به لبش
پیش او مرگ هم شکر دارد

.
بی زره آمده ، عدو می گفت :
چقدر این پسر جگر دارد

.
آمده مثل شیر می غُرَّد
نسل حیدر عجب ثمر دارد

.
یاد صفین زنده شد امروز
بس که او جلوه ی پدر دارد

.
زاده ی یوسف است و یوسف روی

جلوه هایی چنان قمر دارد

.
نور چشم حسن نظر نخوری
چشم این گرگ ها خطر دارد

.
تو برای حسین یک حسنی
با تو انگار بال و پر دارد

.
هم برایت عمو و هم پدر است
نشده چشم از تو بردارد

.
مجتبای حسین صبری کن
که عمو چشم های تر دارد

.
قول داده مراقبت باشد
چه کند کربلا خطر دارد ؟

.
تو برای حسین یک حسنی
گر چه مثل حسین بی کفنی

.
زاده ی مجتبی زمین افتاد
ناگهان ، بی هوا ، زمین افتاد

.
فرق او تا شکافت دشمن گفت :
آفرین ، مرحبا ، زمین افتاد

.
ناله اش بین هلهله گم شد
گر چه او با صدا زمین افتاد

.
مثل حیدر شهید شد قاسم
یا علی گفت تا زمین افتاد

.
پیش قاسم رسید و از گریه
حضرت کربلا زمین افتاد

.
یادش آمد مدینه مادر هم
وسط کوچه ها زمین افتاد

.
بر زمین خوردن ارث مادری است
هر که از نسل ما ، زمین افتاد

.
آن طرف تر کنار علقمه هم
ساقی با وفا زمین افتاد

.
بر زمین پای می کشد از درد
صورتش گاه سرخ و گاهی زرد

.

.

.