هلال خون ، مه خون ، ماه اشک ، ماه عزاست

****

هلال خون ، مه خون ، ماه اشک ، ماه عزاست

عزای کیست ؟ گمانم عزای خون خداست

.

خمیده قامت گردون ، شکسته پشت فلک

روانه خونِ دل از چشم آدم و حوّاست

.

پریده رنگ ز رخسار احمد و حیدر

شراره ی دل زهرا ، صدای وا ولداست

.

سرشک دیده ی زهرا ، روان ز قلب افـق

قد خمیده ی زینب ، هلال ماه عـزاست

.

قسم به جان حسین ای هلال خون برگرد

که در تو زخم علمدار کربلا پیداست

.

بگو فرات نجوشد که آب تشنه لبان

در این طلیعه ی خون اشک دیده ی سقاست

.

بگو بــه لاله نروید که چند روز دگر

ورق ورق به روی خاک ، لاله ی لیلاست

.

بگو بـه مهر نتابد که راس پاک حسین

فراز نیزه چو خورشید روز عاشوراست

.

ز گوش دخترکی خون روان بود گویا

که گوشواره ی او یادگاری زهراست

.

حسین بود خدایی ، خدا حسینی بود

از آن زمان که جهان وجود را آراست

.

سرشک دیده ی ” میثم ” هماره جاری باد

که اشک دائم او وقف سیدالشهداست

.

.

.

استاد حاج غلامرضا سازگار 

.