سید پوریا هاشمی

.

والشمس ضحها شب ما سحر آمد
المنت لله که این غصه سرآمد

.
صد چله گرفتیم که آخر خبر آمد
از کعبه ما جلوه ی توحید در آمد

.

با آمدنش ناظم منظومه ی ما شد
تاج سر ما حضرت معصومه ی ما شد

.

ریحانه ی موساست ! تجلی به زمین کرد
پس اهل زمین را همگی عرش‌ نشین کرد

.
خود را بغل معدن فیروزه نگین کرد
چشمان پدر را چقدر فاطمه‌ بین کرد

.

بانی شده این فاطمه معراج پدر را
جبرییل به پابوسی او ریخته پر را

.

در بین کریمان شده مشهور کریمه !
زهراست چه نزدیک و چه از دور کریمه

.
سجاده‌ نشین در وسط طور کریمه
یا فاطر و یا فاطمه یا نور کریمه

.

این آرزوی ماست سلیمان شده باشیم
با چادر تو تازه مسلمان شده باشیم

.

ارثیه ی زهراست که پای تو ورم داشت
محراب به یک جلوه ی تو قامت خم داشت

.
با بودنت این قوم چه می‌خواست ؟ چه کم داشت ؟
احساس عجیبی به شما قوم عجم داشت

.

در پای شما مردن ما عین حیات است
صحن تو برابر به تمام عتبات است

.

از آینه بندان حرم نور به ما خورد
در صحن تو بی بی سر ما خوب هوا خورد

.
در قم به مشام دل ما بوی رضا خورد
هر کس گذرش خورد به این میکده جا خورد

.

دیدند همه مرقد تو مرقد زهراست
بی بی به خدا گنبد تو گنبد زهراست

.

نومید رسیدیم که امید بگیریم
هر نیمه شب از ماه تو خورشید بگیریم

.
خوب است به امضای تو تأیید بگیریم
یعنی که از این خانه روادید بگیریم

.

بیمارترینیم شفا را بده بی بی
پس تذکره ی کرببلا را بده بی بی

.

در کشور شیعه سفرت امن و امان بود
هر کوچه زمان گذرت امن و امان بود

.
بر روی شتر دور و برت امن و امان بود
افتاد به هرجا نظرت امن و امان بود

.

چشمان کسی خیره به محمل نشد اصلا
سد گذرت جمع اراذل نشد اصلا

.

جز گل به سرت از روی بامی نرسیده ست
بر محمل تو چشم عوامی نرسیده ست

.
پایت طرف بزم حرامی نرسیده ست
راه تو به دروازه ی شامی نرسیده ست

.

شلاق سراغ تن تو هیچ نیامد
آتش طرف دامن تو هیچ نیامد

.

اما به سر عمه به جز زخم ندیدند
قدیسه ی ما را سر بازار کشیدند

.
با هلهله و خنده از او خطبه شنیدند
بند دل او را ته گودال بریدند

.

قداره کشی آمد و سر زیر عبا رفت
بر نیزه ی اولاد زنا نور خدا رفت

.

.

.