و انسان هر چه ایمان داشت پای آب و نان گم شد

****

و انسان هر چه ایمان داشت پای آب و نان گم شد
زمین با پنج نوبت سجده در هفت آسمان گم شد

.

شب میلاد بود و تا سحرگاه آسمان رقصید
به زیر دست و پای اختران آن شب زمان گم شد

.

همان شب چنگ زد در چین زلفت ، چین و غرناطه
میان مردم چشم تو یک هندوستان گم شد

.

از آن روزی که جانت را اذان جبرئیل آکند
خروش صور اسرافیل در گوش اذان گم شد

.

تو نوح نوحی اما قصه ات شور دگر دارد
که در طوفان نامت کشتی پیغمبران گم شد

.

شب میلاد در چشم تو خورشیدی تبسم کرد
شب معراج زیر پای تو صد کهکشان گم شد

.

ببخش ای محرمان در نقطه ی خال لبت حیران –
خیال از تو گفتن داشتم امّا زبان گم شد

.

.

.

علیرضا قزوه

.