چقدر مانده به دریا ، به آستان حسین

***

چقدر مانده به دریا ، به آستان حسین
پر از طراوت عشق است آسمان حسین

.
بگو که نام مرا دل شکسته بنویسند
بگو ! که می رسد از راه کاروان حسین

.
همیشه دل نگرانم مباد خط بخورد
شناسنامه ام از نام دوستان حسین

.
هنوز حسرت آن روز در دلم جاری ست
به کربلا نرسیدیم در زمان حسین

.
مرور کرده ام این قصه را هزاران بار
نمی شود به خدا کهنه ، داستان حسین

.
به جستجوی چه هستی از آفتاب بپرس !
که هست در همه جای جهان ، نشان حسین …

.
هنوز می وزد احساس شرم از هر رود
قصیده ای نسرودند نذر جان حسین

.
نداشتم به جز این بیت ها ره آوردی
که پیش کش کنم آن را به آستان حسین

.
بهار بود ، که یک شب به خواب می دیدم
به کربلا ، شده ام باز میهمان حسین !

.

.

.

خدابخش صفادل

.