یا حسین تموم آرزوم دیدن توئه
تو مشت من هنوز پیرهن توئه
هستی زینب
.
هنوز باور ندارم که
یه سال از تو جدا بودم
.
دارم می میرم و ای کاش
که امشب کربلا بودم
.
کجایی یا حسین که وقت پرواز منه
کجایی یا اباالفضل دیگه وقت رفتنه
.
یه سال و نیمه که جونم رسیده بر لبم
یه سال و نیمه که در انتظار امشبم
.
یا حسین تموم آرزوم دیدن توئه
تو مشت من هنوز پیرهن توئه
هستی زینب
.
میرم و هنوزم رو دلم داغ حرمه
میرم و چیزی که موند برام قامت خمه
قدکمان زینب
.
مسیر کربلا تا شام
برام کابوس هر روزه
.
جلو چشمای من خیمه
هنوزم داره می سوزه
.
مگه یادم میره اون خیمه ی آواره رو
مگه یادم میره اون جسم پاره پاره رو
.
مگه یادم میره اون بوسه ی از حنجرو
مگه یادم میره دزدیدن انگشترو
.
مگه یادم میره بالای نیزه بودنت
مگه یادم میره تو قتلگاه بوسیدمت
.
مگه یادم میره خورشید تابانم شدی
مگه یادم میره قاری قرآنم شدی
.
مگه یادم میره اون داغی که می دونی و
مگه یادم میره گوشواره های خونی و
.
مگه یادم میره این روضه ی مکشوفه رو
مگه یادم میره تو کوچه های کوفه رو
.
یا حسین پر از جای طنابه رو بدنم
یا حسین همون چادر که سوخت میشه کفنم
نیمه جان زینب
.
شده وقت سفر امشب
دیگه بارم رو می بندم
.
رقیه نیست اما من
حسین جان از تو شرمنده م
.
منو کشت دخترت با ضجه های کربلاییش
منو کشته رقیه با تموم تاولاش
.
منو کشت اون شبی که بی تو گم شد توی دشت
منو کشت اون زمون که دید سرت رو توی طشت
.
منو کشت اونقدر گفتش کجاست بابای من
منو کشت هر کجا زیر کتک می گفت نزن
.
حلالم کن اگه شد صورت ماهش کبود
اگه زینب امانت دار خوبی هم نبود
حسین جانم
.
یا حسین تموم آرزوم دیدن توئه
تو مشت من هنوز پیرهن توئه
هستی زینب
.
.
.