مهدی رحیمی

.

یکدفعه عاشقم شد و کم کم مرا خرید

زیبا و زشت هر چه که بودم مرا خرید

.

مانند ” جون ” قبل محرم شدم غلام

مانند ” عون ” بعد محرم مرا خرید

.

هرجا رسید من ولی او را فروختم

هرجا رسید او ولی از دم مرا خرید

.

وقتی که عالِم دو سه شب گریه اش شدم

از این همه مرید در عالَم ، مرا خرید

.

ارباب من به قیمت بالای آن تنور

از شعله های داغ جهنم مرا خرید

.

از خویشتن گرفت دلم را به روضه داد

ارباب هم فروخت مرا هم مرا خرید

.

اوج کریمی است که من را جدا فروخت

آن کس که در معامله در هم مرا خرید

.

یک عمر پای این سگ بیچاره صبر کرد

تا آخرش به قیمت آدم مرا خرید

.
.

.