صبح روز سه شنبه من
پا شدم با دو چشم خیس

***

صبح روز سه شنبه من
پا شدم با دو چشم خیس

.
دیدم انگار توی این شهر
هیشکی عین خیالش نیست

.

انگار نه انگار
دیروز همینجا یکی خورد به دیوار

.
انگار نه انگار
دیروز یه زن رو زدن بین انظار

.
انگار نه انگار
دیروز یه بچه شهید شد با مسمار

.

دیروز آتیش ؛ امروز غربت
فردا، اما، میرسه منتقم زهرا

.

این الطالب بِدَمِ الزهرا

.

من امامی غریبم که
فاطمه‌ س تنها مأمومَم

.
راه خونه تا مسجد رو
می دوید یار مظلومم

.

انگار نه انگار
ریختن سرش عده ای مردم آزار

.
انگار نه انگار
انقد زدن دستش افتاده از کار

.
انگار نه انگار
از ضربه چشمای یارم شده تار

.

بین دشمن ؛ بین غوغا ؛ خسته ، اما

پای من وایساده بود زهرا

.

این الطالب بِدَمِ الزهرا

.

بی حیا تر از این کوچه
کوچه ی کوفه و شامه

.
سخت تر از روضه ی سیلی
روضه ی سنگ رو بامه

.

انگار نه انگار
می بینه از روی نیزه علمدار

.
انگار نه انگار
توو دست و پا سر میوفته هزار بار

.
انگار نه انگار
ناموس پیغمبره توی بازار

.

دستا بسته ؛ پاها خسته
هیچ سری نیست که نشکسته

.

این الطالب بِدَمِ الزهرا

.

.

.

شاعر : محسن عرب خالقی

.