آن روز که پدر ز پسر می‌ کند فرار

آن روز که پدر ز پسر می‌ کند فرار

ما را ولای شاه نجف می‌ دهد قرار

.

تقدیر‌ نه ! عنایت مولا به کار ماست

چرخیده زیر پای علی چرخ روزگار

.

گر صد هزار بار به دنیا قدم نهم

من روی می‌ کنم به نجف صد هزار بار

.

گفتند مرگ لحظه ی تشریف حیدر است

مردند عاشقان وصالش به اختیار

.

نان جوین سفره اش آنقدر خشک بود

که لب نمی‌ زدند فقیران روزگار

.

هر کس به یک طریق در ایوان او خوش است

یک عده بین سجده و یک عده می گسار

.

با گوشه ی عباش به آتش اشاره کرد

ناگاه بر خلیل گلستان شد آشکار

.

وقت سرشتن گِل ما ذات کردگار

فرمود : بوتراب ! تراب از نجف از بیار

.

انگورهای روی ضریحش برای خلق

مستی ما ز نام علی گشت پایدار

.

تولیت حریم علی دست فاطمه است

گر پرده را خدا بزند لحظه ای کنار

.

.

.‌

سید پوریا هاشمی