دل که یکپارچه امّید و سراسر بیم است
منجنیقی ست که گهواره ی ابراهیم است
.
” زندگی ” عطر خوشی بود که از شیشه پرید
شاهدم آن گل سرخی ست که در تقویم است
.
” آه ” ما ، ” ماه ” شد از حلقه ی انگشتر تو
پرتو حادثه تفسیر همین یک میم است
.
بال پرواز تو در آتش اگر سوخت ، چه باک !
حال پرواز تو روشنگر این اقلیم است
.
یادگار تو در آغوش مِه و جنگل و کوه
بالگردی ست که اعلامیه ی ترحیم است
.
عمر تو پیشکش حضرت سلطان شد و حال
شعر ما یکسره تقدیم به این” تقدیم ” است
.
.
.
سید مهدی موسوی
.
نظرات