سوختی آتش گرفت از سوز آهت عالمی
آه بین خانه ی خود هم نداری محرمی
.
سایه سار خلقی اما پیکرت در آفتاب …
سرپناه عالمی و بی پناه عالمی
.
در مقاماتت از اسماعیل هم بالاتری
تشنه‌ای اما نداری غیر اشکت زمزمی
.
خط به خط روضه‌ها در بیت بیت نوحه ها
گشتم و بالاتر از داغت ندیدم ماتمی
.
گرچه دلخونی ولیکن شوق دیدار پدر
بر تمام زخم هایت می گذارد مرهمی
.
.
.
فاطمه معصومی
.
نظرات