شب عاشقانگی است و من شده ام گدای تو یا علی
به امید آن که صدای من برسد به اهل سما علی
چه کنم اگر که در آن میان نرسد صدا به صدا علی ؟
تو که ای که نام بلند تو به خدا رسانده مرا علی ؟
به خدا که با تو رسیده ام به زلال ذات خدا علی
.
تو که ای که برتری از مکان و چنین گذشته‌ای از زمان ؟
تو که ای که از برهوت تن ، زده پل به مرکز بی کران ؟
تو همان که در تو به حیرتم ، تو همان که إنس و فرشتگان
تو همان که درک همه جهان شده در صفات تو ناتوان
تو همان که قبله ی اهل دل ، تو همان که قبله نما علی
.
نه عجب که درّ نجف شود قطرات اشک زلال تو
ظلمات بود و تو آمدی ، ” کَشَفَ الدّجی ” به جمال تو
تو محمدی و به این سبب ” بَلَغَ العُلی ” به کمال تو
حسنی و فاطمه وحسین ” حَسُنَت جمیع خصال ” تو
صلوات بر تو و آل تو ، همه وقت ، در همه جا علی
.
تو چگونه آمده ای بگو که نه حاضری و نه غایبی ؟!
چه بگویم از جلوات تو ، تو که جلوه گاه عجایبی …
تو ابوتراب و ابوالیم و تو طلوع کل مطالبی
پدر مکرّم زینبی و شریک هرچه مصائبی
برسان مرا به جوار خود ، پس از آن به کرب و بلا علی
.
به خدا قسم که بدون تو همه جا همیشه مشوّشم
به بهشت بی تو نمی روم که بدون تو پُر آتشم
نخورم می از خُم دیگران که خمار کوثر بی غشم
به کدام شیوه بیان کنم که چه می کشم که چه می کشم ؟!
نفسی اگر نکنی نظر به گدای بی سر و پا علی
.
چه خوش است در تصور من که تو ” نون ” بین ” لـنـا ” شوی
چه خوش است ای شه لافتی که شکوه نقطه ی با شوی
تو رسیده ای به وصال حق که امیر هر دو سرا شوی
همه ترس من بود از همین که خدا نکرده خدا شوی
شده ذکر هر شب قدر من ” بِکَ یا علی بِکَ یا علی “
.
نه فرشته ای و نه آدمی ، تو فقط تجلّی ایزدی
تو نگین حلقه ی انبیا و شکوه حضرت سرمدی
چه در آسمان و چه در زمین تو سرآمدی ، تو زبانزدی
تو عزیز خانه‌ی فاطمه ، تو عزیز جان محمدی
و تویی که وقت مباهله شده شرح ” أنفسنا ” علی
.
که علی ست ” یَحکُمُ ما یُرید ” ، علی ست ” یُثبِت ما یشاء “
که علی ست کُنه سوره ی ” روم ” و علی ست معنی ” هَل أتی “
که علی ست ” مُنتَهِیُ الهِمَم” ، که علی ست سایه ی ماسوا
که علی ست سعی به سوی حق و علی ست مروه ی با صفا
نشود قبول حج کسی به خدا بدون ولا علی
.
به خدا به اذن خدا فقط ابدی شدی ، ازلی شدی
و به کام مردم میکده می ناب لم یزلی شدی
ملکوت نابِ غزل شد و تو در آن عجب غزلی شدی
خبری رسید و در آن خبر تو فقط امیر و علی شدی
لِتُرابِ مَقدَمِکَ الفِدا دل و جان عاشق ما علی
.
بنشین دوباره رجز بخوان که زمان کف زدن آمده
در قلعه ای که تو کنده ای ز هراس در سخن آمده
بروید از سر راه او که امیر بت شکن آمده
چه بد است عاقبت کسی که به جنگ تن به تن آمده
به سپاهیان و یلان بگو بدهند آب طلا علی
.
شده اند در مقابل تو همه شیرِ بی سر و یال و دُم
همه گفته اند و شنیده ام که شدند ” مُعتَرِفٌ بِکُم “
نگران آن همه ” مرحبم ” که فرار کرده و گشته گم
دل بی قرار و هوایی ام شده رهسپار غدیر خُم
به چهارده خُم می قسم احدی نرسیده تا علی
.
اسداللها ، اذن اللها ، به شب بلند عبادتت
به کدام رتبه رسیده ای که خداست شاهد رتبتت
به نجف رسیده مسافری که رسد به فیض زیارتت
به عنایتت به کرامتت به محبتت به شفاعتت
تو بگو به غیر حریم تو به کجا رود به کجا علی ؟
.
همه شب نشسته خیال تو سر راه من ، سر راه من
چه شود اگر که نگاه تو برسد شبی به نگاه من
به دو چشم غرق خیانتم ، به دو چشم غرق گناه من
و تو ای سپیده نظر کنی به من و به روی سیاه من
چه غم از عذاب خدا اگر که تویی شفیع جزا علی
.
ثقلین مدح دو چشم تو شده روشنایی دفترم
که علی ست ذکر مداومم ، صلوات قند مکرّرم
به جهان مرید ابوذرم ، مدیون مالک أشترم
ندهم به زیر بیرق کس ، که غلام خادم قنبرم
همه عمر بنده ی حیدرم به حقیقت ” إنّما ” علی
.
.
.
احمد علوی
.
نظرات