مؤمنی که ساده و بی ادعا سر می کند
عطر ایمانش ، جهانی را معطر می کند
.
جای دل خوش کردنِ بر جایگاه و منصبش
تکیه بر الطاف اهل بیت اطهر می کند
.
خادمی در آستان نور ، کاری ساده نیست
لطف مولانا رضا آن را میسر می کند
.
ذره هم زانو زند در محضر خورشید اگر
رحمت خورشید ، او را ذره پرور می کند
.
نوکری که طعنه خورد و صبر کرد و دم نزد
مدح او را حق تعالی ، نقل منبر می کند
.
هر که مانند شهیدان ، یار محرومان شود
حق، شهادت را به تحسینش مقدر می کند
.
داغ خود را می برد از یاد با داغ حسین
چشم نوکر را غم کرب و بلا ، تر می‌کند
.
دیدن فرزندِ افتاده میان قتلگاه
تا قیامت خون به قلب و جان مادر می کند
.
شمر با چکمه رسیده در بر جسم حسین
پیکرش را پشت و رو در پیش خواهر می کند
.
.
.
محمدجواد شیرازی
.
نظرات