می برد دل گنبد تو ، بیشتر با پرچمت

می برد دل گنبد تو ، بیشتر با پرچمت

هر تکانش می تکاند غم ز دل ها پرچمت

.

در فراز و در نشیب این جهان دریافتم

هر چه بالا رفت پائين آمد الّا پرچمت

.

هر کسی یک محرمی دارد برای خویش و من

حرف هایم را همیشه گفته ام با پرچمت

.

حاجت ناچیز نوکر محضرش چیزی که نیست

ریشه هایش زنده کرده مرده ها را پرچمت

.

آسمان ، سقف حسینیه است و منبر کوه ها

رعد ناله ، سینه زن امواج و دریا پرچمت

.

ارمنی ها هم‌ ارادتمند درگاه تواند

دیده ام ماه محرم در کلیسا پرچمت

.

من یقین دارم ، بساط روضه حاجت می دهد

پس مدد یا فرش روضه پس مدد یا پرچمت

.

دست بر پرچم کشیدم ، دست از جرمم کشید

وقت توبه هم کشیده جورِ من را پرچمت

.

خادمان روضه را با سایه ی طوبی چه کار

سایه اش روی سر ما هست آقا پرچمت

.

پهلوان هر سپاهی را علمدارش کنند

نیست بیخود که رسیده دست سقا پرچمت

.

اولین پرچم همان پیراهن خونی توست

بوی مقتل می دهد نصب است هر جا پرچمت

.

چادر بی بی نشد ، ای کاش می شد لااقل

ای بزرگ قوم می پوشاندنت با پرچمت

.

.

.

گروه شعری یا مظلوم

.