گاهی دلم به سمت خدا می برد مرا
***
گاهی دلم به سمت خدا می برد مرا
یعنی به آستان رضا می برد مرا
.
مثل کبوتری که به پرواز آمده ست
تا کوی دوست ، بال دعا می برد مرا
.
هرگاه رو به ” قبله ی هفتم ” می آورم
تا شاهراه سعی و صفا می برد مرا
.
تا محضر ” سپیده ی هشتم ” به صد امید
ایمان جدا و عشق جدا می برد مرا
نزدیک تر شدن به ضریح امام نور
تا دور دست خاطره ها می برد مرا
.
از خود در این حرم به خدا می توان رسید
این جذبه از کجا به کجا می برد مرا ؟
.
آن پرچمی که دست تکان می دهد به ناز
تا صحن سیدالشهدا می برد مرا
.
ای اهل بیت نور ! به سرچشمه ی شهود
دلبستگی به مهر شما می برد مرا
.
توحید ناب ، رنگ ” أنَا مِن شُرُوطِها ” ست
این شرط تا حضور خدا می برد مرا
.
اشکم که رنگ لاله شود یا اباالحسن !
با خود به دشت کرب و بلا می برد مرا
.
.
.
استاد محمدجواد غفورزاده
.
نظرات