^ تو در میان امامان چراغ انجمنی

تو در میان امامان چراغ انجمنی
تو آفتاب جمال خدای ذوالمننی

.

تبر به دست نداری خلیل بت شکنی
تو پاره ی جگر ختم الانبیا ؛ حسنی

.

بقیع توست همیشه حریم اهل البیت
امام عالم خلقت کریم اهل البیت

.

تو روی دست پیمبر ، تمام قرآنی
تو فوق فوق ملک در لباس انسانی

.
علی ست جان محمد تو بر علی جانی
تو تا خداست خداوندگار ، سلطانی

.

سکوت و صبر تو مانند ذوالفقار علی ست
به اقتدار تو نازم که اقتدار علی ست

.

بقای دین همه در پرتو امامت توست
بهشت اهل قیامت به ظلّ قامت توست

.

کرم همیشه گدای در کرامت توست
قیام و صلح مطیع خط زعامت توست

.

تو اولین دُر درج پیمبری مولا
تو میوه ی دل زهرا و حیدری مولا

.

خداست منتظر لحظه ی عبادت تو
عنایت و کرم و لطف و جود عادت تو

.
سلام دائم سادات بر سیادت تو
محیط جنگ جمل شاهد رشادت تو

.

تویی تمام محمد ؛ تویی تمام علی
به ذوالفقار تو پیروز شد امام علی

.

به وصف مدح تو باید زبان گرفت حسن
که در پناه تو ایمان امان گرفت حسن

.
به صلح و صبر تو اسلام جان گرفت حسن
چه خوب از تو خدا امتحان گرفت حسن

.

به صبر کار عدو را تمام کردی تو
قیام کرب و بلا را قیام کردی تو

.

تو شهریار جهانی ، غریب خانه چرا ؟
غریب تر ز غریبان ، در آشیانه چرا ؟

.
ز زخم تیغ زبان بر دلت ، نشانه چرا ؟
امام هر دو جهان را غم زمانه چرا ؟

.

تو وارث غم و اندوه و غربت پدری
تو بین خانه ی خود از پدر غریب تری

.

هزار کوه بلا ریخت آسمان به سرت
دو بار پاره شد ای پاره ی جگر ، جگرت

.
یکی به کوچه روان گشت خون ز چشم ترت
دمی که خورد زمین مادر نکو سیَرت

.

یکی به خانه که خون دل از دهانت ریخت
دمی که زهر هلاهل شرر به جانت ریخت

.

تو را که داد نبی بوسه بر لب و دهنت
هماره زخم زبان بود ، پاسخ سخنت

.
ز زخم تیر ستم لاله زار شد بدنت
گریست بر بدن پاره پاره ات کفنت

.

همین که تیر به سوی جنازه ی تو شتافت
دل رسول خدا ، سینه ی حسین شکافت
.

سلام بر حرمت ای امام تنهایی 

که شسته خاک مزارت ز اشک زهرایی 

.

غمت نصیب دل آهوان صحرایی 

کنند گریه به تو ماهیان دریایی 

.

حریم بی حرم تو چراغ محفل ماست

مدینه کعبه ی جان و بقیع تو دل ماست

.

همیشه بوده دل اهل دل گرفتارت

همیشه بوده روان خون ز چشم خونبارت 

.

همیشه هست نسیم مدینه زوّارت

همیشه ماه بوَد مشعل شب تارت 

.

همیشه در دل زوّار خود حرم داری

به سوی ” میثمتان ” دیده ی کرم داری 

.

.

.

استاد حاج غلامرضا سازگار

.