حال و هوای کوچه ، غم آلود و درهم است
پرچم به اهتزاز در آمد ، محرّم است
.
می گرید آسمان و زمین ، در محرّمت
طوفانی از حماسه به پا می کند غمت
.
ابلاغ می کنند به یاران ، سلام تو
قد می کشند باز علم ها ، به نام تو
.
هر جا که نام توست ، مکان فرشته است
بر هر کتیبه ای که ببینی ، نوشته است
.
” باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است “
.
باید در این حسینیه ، از خود سفر کنیم
باید در این مقام ، شبی را سحر کنیم
.
با کاروان گریه ، مسافر شدم تو را
امشب در این حسینیه زائر شدم تو را
.
تا گفتم ” اَلسلامُ عَلیکُم ” دلم شکست
نام حسین ، بند دلم را ، ز هم گسست
.
دیدم که ابرهای جهان ، گریه می کنند
در ماتمت زمین و زمان ، گریه می کنند
.
دیدم ” عزای اشرف اولاد آدم است “
دیدم ” سر ملائکه بر زانوی غم است “
.
رفتم که شرح عصمت ” ثارُ اللَّهی ” کنم
چیزی نمانده بود که قالب تهی کنم
.
خورشید رنگ و بوی تغیّر گرفته بود
تنگ غروب بود و فلک گُر گرفته بود
.
ای تشنه کام ! بود و نبود تو را چه شد ؟
سقّایِ یاس های کبودِ تو را چه شد ؟
.
بر اوج نیزه ها ، کلمات تو جاری است
این قصّه ، قصّه ی تبر و استواری است
.
ای اسم اعظمت به زبانم ، عَلَی الدَّوام
ما جاءَ غَیرُ اِسمُکَ فی مُنتَهَی الکَلام
.
آیین من تویی ، که تویی دین راستین
بَل ما وَجَدتُ غَیرَکَ فی قَلبِیَ الحَزین
.
آن بحر پر خروش ، دگر بی خروش بود
خورشید تکّه تکّه ی زینب ، خموش بود
.
.
.
عباس شاه زیدی
.
نظرات