ماه رجب در پای سفره ازدحام است
***
تبریک ما را بر ابوطالب رسانید
آن عاشقی که احترامش مستدام است
.
بنت اسد فهماند بر اهل دو عالم
مولود کعبه ، برکت بیت الحرام است
.
در هر فراز و هر فرود و هر بلایی
با مرتضی ، احمد از این پس هم کلام است
.
در عرش ، مسجود ملائک شد همان که
روی زمین بر زخم ایتام ، التیام است
.
آمد علی و قبله ی اهل یقین شد
بابای ما ، حیدر امیرالمؤمنین شد
.
ماییم و بحر رحمت موّاج حیدر
اهل کرم هستند هاج و واج حیدر
.
پیغمبران در سیر قرب خود به الله
بودند در هر مرحله محتاج حیدر
.
دائم به طوف کعبه ی عشق و ولایش
مَستند با ذکر علی ، حجاج حیدر
.
نعلینِ پُر وصله به پایش در کنارِ …
تکه حصیری بود تخت و تاج حیدر
.
معراج احمد گرچه در هفت آسمان بود
بوده کنار فاطمه ، معراج حیدر
.
حبش برای هر عمل ، شرط قبول است
بالاترین وصف علی ، زوج البتول است
.
سوگند بر بیت الحرام و بر شکافش
کفر است هر راهی که باشد بر خلافش
.
سینه برایش چاک داده حق تعالی
تا که بگوید هست کعبه در طوافش
.
این حرف آغازینِ شأنِ قنبر اوست
آن قله که عمری است نامیدند ” قافش “
.
زهد علی را هیچ مخلوقی نفهمید
حتی عبای وصله دار و پشم بافش
.
شیران خون ریز عرب در بین میدان
انکار می کردند خود را در مصافش
.
رو کرد در هر معرکه ، دست دغل را
انداخت از رونق علی ، لات و هبل را
.
هر عاشقی ، یک بار مهمان نجف شد
در کل عمرش مست سلطان نجف شد
.
آدم کنار نوح ، در بین ملائک
عمری است با عزت نگهبان نجف شد
.
حِصن حصین نوکران آل عصمت
در سایه سار صحن ایوان نجف شد
.
باده برای شیعیان شد حوض کوثر
ساقی علی و صحن میخانه نجف شد
.
از مادریِ فاطمه ، از رحمت او
یک عمر رزق نان ما ، نان نجف شد
.
در نیمه ی ماه رجب مست لقاییم
یا ذالکرم ، دلتنگ صحن کربلاییم
.
بنت اسد آمد ، به دستش قرص ماهش
شوق ابوطالب عیان شد با نگاهش
.
طفل میان گاهواره آیه می خواند
” قَد أفلَحَ…” می خواند با صوت إلهش
.
پیغمبر آمد سوی حیدر ، کل عالم …
تعظیم کردند آن زمان بر پیشگاهش
.
بوسه به لب های علی می زد پیمبر
قاری قرآن هست و آخر جایگاهش
.
اما حسین آن لحظه که قرآن به لب داشت
چوب و سنان می خورد بین قتلگاهش
.
تا تکه دندانش شکست و بر زمین خورد
بالای مقتل خواهرش با سر زمین خورد
.
.
.
محمدجواد شیرازی
.
نظرات